KFCO Beerschot Wilrijk nam in een zonnig en weer leuk gevuld Olympisch Stadion afscheid van provinciale. Echter niet met een verwachte thuisoverwinning. Nee, onze jongens bleven tegen de Kempenaars uit Lille op een gelijkspel hangen, en dat terwijl ze toch twee keer via de onvermijdelijke Peter Nijs op voorsprong waren geklommen. Meer zat er in deze eindeseizoenswedstrijd niet in. Daarvoor werd het tempo onvoldoende opgedreven en was de opbouw ook iets te onzuiver. Kan gebeuren. Zelfs bij kampioenen.

Het was al acht over drie toen Davy De Smedt de slotmatch van het seizoen op gang trapte. Met ruime vertraging dus, als gevolg van een aantal vieringen en uitwuifmomenten die onze club gepland had. Zo werd hoofdsteward Louis Michiels in de bloemetjes gezet voor 35 jaar trouwe dienst (Bedankt Lowieke!), kreeg Frank Magerman een emotioneel afscheid van vriendin Kimm en familie (Het ga je goed, Frank!) en waren er ook nog applaus en een trofee voor Jef Snyders als Manneke van’t Jaar (Goeien bal, Jef!) en onze beloften (Proficiat kampioenen!). En dan was er voetbal. Geen academisch voetbal, echter. Eerder een gezapige galop met te weinig hoogtepunten.

Peter Nijs joeg de vlam in de pijp met een rechttoe-rechtaan-opportunistisch doelpunt, maar KFCO Beerschot Wilrijk breide daar geen vervolg aan. Integendeel, een snel counterend Lille klom al snel op gelijke hoogte toen Noyen al te veel vrijheid kreeg en door het hart van de Kielse defensie mocht wandelen. En scoren. Eén-één dus, en met die cijfers gingen we ook de rust in. Want meer viel er in deze bloedloze eerste helft niet te bewonderen.

Pas na de pauze trokken onze jongens het tempo op en kwamen ook de combinaties iets beter uit de verf. Dreiging en kansjes dus, waarvan Peter Nijs er al rap één verzilverde. Als dé goaltjesdief, zoals we hem kennen. O, hoe gaan we zijn doelpunten missen de volgende jaren. Zijn spitsbroeder Dyron Daal ging een minuutje later voluit zijn kans maar trof de paal. De verlossende derde treffer bleef uit, en daar putten de goed omschakelende bezoekers moed uit om tegen te prikken. Onvoldoende echter om Jef Snyders in de problemen te brengen. Tot Chida een mooie individuele actie uit z’n sloffen schudde en zowaar voor de 2-2 zorgde. Een beetje jammer, maar een kniesoor die daar na zo’n onvergetelijk seizoen zwaar aan tilt.

Het slotkwartier dan maar. Dat stond helemaal in het teken van het afscheid. Eerst kreeg Frank Magerman zijn allerlaatste applausvervanging. En dat werd er één met gemeende knuffels en échte tranen, waarna ook topscorer Peter Nijs zijn laatste minuten in paarse uitrusting volmaakte en onder een ovationeel applaus richting dug-out trok. Met heel veel dank voor bewezen diensten.

TOESCHOUWERS: 7.462

SCHEIDSRECHTER: Schenkels

DOELPUNTEN: 19’ Nijs 1-0, 25’ Noyen 1-1, 49’ Nijs 2-1, 80’ Chida 2-2

BEERSCHOT WILRIJK: Snyders, Laevaert (81’ Verheyen), Van Der Linden, Van der Heyden, Nicot, Magerman (75’ Ascencion), De Smedt, Baert, Daal, Nijs (86’ Dewoyer) en Dermaut

LILLE: Boons, Stuyck, Mertens, Van Lieshout, Vercammen, Chida, Noyen (63’ Rymen), De Cnaep (86’ Ohnenik), Basso, Peeters en De Busser.

GELE KAARTEN:  Nicot, Dermaut, Basso
 

Tekst: Danny Geerts

Foto’s: Jan Mees